DAVUL

Bazısı geç öğreniyor arkadaşlar ayıplamayın.
Ben mesela...
Öğrenme güçlüğü var bende bence,
Bir şeyi anlamam için balyozla beynime darbe gerekiyor.
Öncesinde ne kadar anlatsanız,
Kalın kafam asla almıyor.
 
Kızmayın...
İnsanız işte;
Bizdeki de bu şekil.
Acı deneyimin ince ince kıyılmışını tatmadan,
Akıl devreye girmiyor.
 
Eşit ağırlık var sanıyor bünye...
“Hepimiz kardeşiz” tadında sanıyor.
Sen ne düşünüyorsan,
Karşındakinin cebinde başka şey yok diye düşünüyor...
 
İşte tam da burada lastik patlıyor.
Jantta gitmeler burada başlıyor.
Hava aslında o arada kararıyor.
Kör gözüm parmağına akılsız baş kontağı hemen kapatmıyor.
Dahası lazım salak olana hiç bir sinyal beni bizi kesmiyor.
 
Halbuki her defasında sistem aynı işliyor.
Anlayana sivrisinek yetiyor.
Ama benim cebime şeltoks koysalar bile kalın kafam almıyor.
 
Önce davranışlar yavaşlıyor.
Önce sevgi sandığınız minnet ve teşekkür sözleri azalıyor.
Ortaya çıkan nimeti kendinden görüyor.
Sizden kaptığını kendinden gibi pazarlıyor.
Yalanlar başlıyor.
Düşüncesizlik had saffaya varıyor.
Sizde tolere etmeler başlıyor.
Sabırlar tükeniyor.
Anlamaya başladıklarınız canınızı sıkıyor.
 
Sizin baş yaptığınız ayaklar,
Size şut çekiyor.
Anladım ki kaleyi boş bırakmamak gerekiyor.
Etiketini değiştirdiğinizde kimsenin ederi yükselmiyor.
Endeks siz olmadan zaten otomatik düşüyor.
Yani ne yapmak gerekiyor?
 
Biraz laf dinlemek
Ve belki de denklik aramak gerekiyor,
Davul bile öyle değil mi?
Bu bizdeki neyin özgüveni?